


Զատիկի տոնին տատիկը խոհանոցում ձվիկներ էր ներկում: Հանկարծ մի ձվիկ, որը ներկված է կանաչ և դեղին գույներով թևեր է առնում ու թռչում: Տատիկը շատ է զարմանում:
-Դու կարող ե՞ս թռչել, -հարցնում է զարմացած տատիկը:
-Այո՛ պատասխանում է ձվիկը, – ու բաց պատուհանից թռչում դուրս:
Այդպես ուրախ թռչելով ձվիկը բարձրանում է վեր, շատ վեր, ծառերից էլ վեր:
Նա օդում հանդիպումէ մի սև բզեզի:
-Բարև՛ բզեզ,- ասում է ձվիկը:
-Բաաարև՜,- վախեցաց պատասխանում է բզեզը, որովհետև երբեք թռչող բզեզ չէր տեսել:
-Այդ ես եմ, կանաչ ձվիկը, մի՛ վախեցիր,- ուրախ արձագանքում է ձվիկը:
-Բարև՛ ձվիկ, – արդեն ավելի ուրախ պատասխանում է բզեզը:
Ձվիկը տեսնելով, որ բզեզը ուրախ է շարունակում է իր թռիչքը, որպեսզի հանդիպի այլ թռչունների և թռչող միջատների: