396. Հարցերին պատասխանի´ր և պատասխաններն այնպես գրի‘ր, որ տեքստի համառոտ փոխադրություն ստանաս:
Երբեմն Հովհաննես Թումանյանն ամառներն անցկացնում էր գյուղում: Երբ նա գյուղում էր լինում, շարունակ գնում էր գյուղից գյուղ, խոսում գյուղացիների հետ, ամեն մեկին մի խորհուրդ, մի սրտալի խոսք ասում, կատակում: Գյուղացիներն էլ սիրով գնում էին նրա մոտ` գանգատի, խորհրդի, խոստովանության:
Ամառ էր: Լոռու գյուղերից մեկում մի քանի գյուղացիներ իրար հակառակվել ու անասունները սար չէին տարել: Գյուղում մնացած հորթերն ու կովերը փչացնում, տրորում էին արտերը: Գյուղացիները պահանջում էին, որ բոլոր կովերն անմիջապես սար տանեն, իսկ կովատերերն իրար էին մատնացույց անում.
-Թո´ղ նա տանի, ես էլ տանեմ:
Ու ոչ մեկն իր անասունը սար չէր տանում:
Մարդ ուղարկեցին Թումանյանի հետևից: Նա եկավ երեք ձիավորի հետ: Գյուղամիջում, բոլորի ներկայությամբ, իր հետ եկած տղաներին կարգադրեց.
-Տղե´րք, գնացե´ք մի քիչ հանգստացե´ք, հետո դուրս եկեք, ինչքան կով, հորթ տեսնեք էս հանդում` քշենք, տանենք, ազգային անենք: Հենց որ նա իր ուղեկիցների հետ տուն մտավ, գյուղում մի տարօրինակ շարժում սկսվեց: Իսկ երբ դուրս եկան, գյուղում էլ ոչ մի անասուն չէր մնացել: Թումանյանն այդպես լուծեց գյուղացիների վեճը:
Հարցեր
Ինչո՞ւ էին վիճում գյուղացիները-
Գյուղացիները վիճում էին նրա համար, որովհետև բոլորը հրաժարվում էին անասու սար տանել :
Նրանք ինչո՞ւ դիմեցին Թումանյանին-Նրանք դիմեցին Թումանյանին, որ իրենց վեճը լուծի:
Բանաստեղծն ի՞նչ որոշեց:
Բանաստեղծն ասաց, որ ինչքան անասուն տեսնեն, քշեն, տանեն սար։
401. Տրված նախադասության հիման վրա երկու պատմություն հորինի´ր, որոնցից մեկում դա ուղղակի հասկացվի, մյուսում` փոխաբերաբար:
Քաղցր խոսքն օձն էլ բնից կհանի:
Լինում է, չի լինում, մի մարդ է լինում։ Մի անգամ նա կարդաց, որ կա մի կախարդական քար, որը երազանքներ է կատարում։ Բայց այդ քարը պաշտպանում էր մի օձ։ Եվ այդ մարդը, որոշեց որ պետք է գողանա այդ քարը։ Բայց կար մի բայց։ Ո՞նց նա պետք է հաներ այդ օձին, որ քարը գողանա։ Եվ այդ մարդը, որոշեց, որ օձին հանելու է քաղցր խոսքերով։ Եվ նա գնում է քարտեզով, որը գտնվում էր գրքի մեջ։ Գնում է, գնում և հասնում է տեղ։ Տեսնում է քարանձավ և նրան դառնում է հետաքրքիր ի՞նչ է քարանձաավի մեջ գտնվում։ Հենց, որ նա մոտիկացավ քարանձավին այնտեղից դուրս եկավ օձ և հարցրեց։
-Ի՞նչ ես անում այստեղ, ճամփորդ։
Մարդն էլ ասաց․
-Դե՜, ես անցնում էի այստեղ կողքով ու ինձ հետաքրքիր է թե ի՞նչ կա այս քարանձավում, գեղեցիկ օձիկ։
Օձն էլ պատասխանում է․
-Այդ բառերով ինձ չես հանի իմ բնից։
-Սա քո բո՞ւյնն է, շատ գեղեցիկ բույն ունես,-ասաց մարդը։
Օձն էլ մի քանի րոպեից որոշում է ցույց տալ իր բույնը մարդուն։
Նա կանչեց մարդուն և նրանք մտան քարանձավ։ Եվ մի քանի րոպեից մարդը տեսավ մի փայլ, որը գալիս էր մյուս սենյակից։ Մարդը հարցնում է․
-Այս ի՞նչ փայլ է դուրս գալիս մյուս սենյակից։
Օձն ասում է․
-Սա կախարդական քար է, որը ես պաշտպանում եմ գողերից, որոնք ուզում են գողանալ այդ քարը։
Եվ մարդը հասկանում է, որ էլ չի ուզում գողանալ այդ քարը և գնում է, իսկ օձը անընդհատ բնում չի նստում և պաշտպանում է դրսից կախարդական քարը։
II
Լինում չի լինում, մի օձ է լինում։ Մի օր նա տեսնում է մարդուն և մտնում է բույն։ Մարդը մոտենում է և ասում։
-Այսինչ գեղեցիկ օձ է բայց նա թունավոր է։ Հույս ունեմ որ օձը չի դուրս գա և ինձ չի ուտի։
Եվ այդպես շատանգամ հենց, որ մարդը անցնում էր օձի բնի մոտով, նրան լավ խոսքեր էր ասում, և օրերից մի օր վերջապես օձը դուրս եկավ և իսկապես դեմ առ դեմ կանգնեց մարդուն, երևի ուզում էր լավ խոսքերի համար շնորհակալ լինել։
409. Քո սովորական մեկ օրը նկարագրի´ր. ամեն ինչ հերթով գրի´ր, աշխատի´ր ոչինչ բաց չթողնել. քեզ ամենաշատը օրվա ո՞ր պահն է դուր գալիս, ո՞ր գործերդ ես սիրով անում, որո՞նք` ուղղակի որպես պարտականություն, առօրյայիդ մեջ ի՞նչ կուզես փոխել և այլն:
Ես արդնանում էմ ժամը 8։00 կամել միփոքր ուշ։ եվ գնում էմ խողանաոց որ հաց ուտեմ։ Հացին ես ուտոմեմ հացով մեղեր և թեի։ Հացի կտորները վեցը հատեն։ Ուտելուց հետո ես գնում եմ իմ սենյակ և սպասում էմ մամային, որ ինձ շորեր տա։ Հետո ես գնում էմ պետքարան, որ լվացվեմ և ատամներս լվանամ։ Հետո ես հաքնում եմ իմ կոշիկները սրփում թաց անձեռոցիկով։ Հետո ես դուռսեմ գալիս դուռս որ նստեմ ավտոմեքենան և գնամ դպռոց։ Հետո ես գալիսեմ դպռոց և դասերից հետո ես մնում էմ երկարորյա։ Հետո մենք դուրսենք գալիս ժամը 16։40-ին և գնում էնք ավտոբուսների մոտ։ հետո ես նստում էմ ավտոբուս և շարժվում դեպի տուն տանը ես գնում էմ և պարկում եմ տեղերում ու երկուշաբթի և հինգշաբթի ես գնում էմ դաշնամուրի նաև շաբաթ և կիրակի ես գնումեմ նկաչության և տիկնիկագործության։
Խոսքի մասեր
159. Ա և Բ խմբի բառերի իմաստների տարբերությունը բացատրի՛ր:
Ա Բ
Դեղին-Գոյական, գույն — դեղնել-գործողություն
փոքր-չափ — փոքրանալ-գործողություն,ինչպիսի
բարի-ինչպիսի — բարիանալ-գործողություն,ինչպիսի
սիրուն-ինչպիսի — սիրունանալ-գործողություն, ինչպիսի
160. Ընդգծված բառերն ի՞նչ հարցի են պատասխանում և ի՞նչ են ցույց տալիս: Ի՞նչ անուն կտաս այդ բառերին:
Ծանր առարկա, կանաչ արտ, բարձր տանիք, գունավոր նկար, բարակ ժապավեն, նեղ ճանապարհ, պղտոր գետ:
պատասխանումեն ինչպիսի որ որքան հառցերին ցույց է տալիս որպիսիություն